Ο μεγάλος Έλληνας εικαστικός Αλέκος Φασιανός γνώρισε τη Μύκονο από την δεκαετία του ‘60, αγάπησε το νησί, το έζησε, το υπερασπίστηκε και στη συνέχεια εξέθεσε κι εδώ με περηφάνεια την τέχνη του. Οι συζητήσεις μας πάντα μου άνοιγαν νέες προοπτικές. Η Μύκονος σήμερα τον αποχαιρετά με την φράση του «Ας ευχηθούμε να μας φωτίζει ο ήλιος της Μυκόνου, να μείνουμε οι ίδιοι», απόσπασμα μιας εξαιρετικής συνέντευξής του που παραθέτω, με αφορμή έκθεσή του στη Μύκονο γράφει ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Κουκάς χαρακτηριστικά.
Μ’ αυτά τα λόγια ο Αλέκος Φασιανός καλωσορίζει στη Μύκονο τον, Αργεντίνικης καταγωγής ομότεχνό του, Antonio Segui, με τον οποίο μοιράζονται τους χώρους της Kapopoulos Fine Arts στη Χώρα του νησιού σε μια κοινή έκθεση έργων που εγκαινιάστηκε πριν από λίγες μέρες. Παρ’ ότι συνδέονται με φιλία από το Παρίσι – μια πόλη που τους ενώνει όπου εξακολουθεί να ζει και να εργάζεται ο Antonio Segui κι όπου επίσης έχει παρουσιάσει τη δουλειά του ο Φασιανός – είναι η πρώτη φορά που συν-εκθέτουν και μάλιστα στη Μύκονο. ΄Ένα νησί που νιώθει ευτυχής που φιλοξενεί τη δουλειά του ο Segui μετά τη μεγάλη έκθεση με το Φερνάντο Μποτέρο η οποία εγκαινιάστηκε στην γκαλερί Opera της Νέας Υόρκης.
Τι έργα περιλαμβάνει η έκθεση; «Περίπου δέκα έργα δικά μου με ψαράδες. Καινούργια έργα εμπνευσμένα από τη θάλασσα, μικρών και μεγάλων διαστάσεων», μας λέει ο Αλέκος Φασιανός.
Και συνεχίζει: «Δεν παρουσιάζω έργα μόνος μου αλλά μ’ έναν Αργεντίνο ζωγράφο, τον Segui που τον γνωρίζω πολλά χρόνια από το Παρίσι. Είναι γνωστός ζωγράφος κι έχει εκθέσει ξανά στη Μύκονο. Αγαπά ιδιαίτερα την Ελλάδα. Κι είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζουμε έργα μαζί. Εκείνος ζωγραφίζει ανθρώπους στην πόλη που κάνουν διάφορα επαγγέλματα», εξηγεί στο TheTOC ο Αλέκος Φασιανός.
Σε τι κοινό απευθύνεται η έκθεση; «Το νησί έχει πολλούς ξένους που με γνωρίζουν από το εξωτερικό, μεταξύ αυτών και πολλούς Γάλλους Απευθυνόμαστε στους ξένους. Κι είναι η τρίτη φορά που δείχνω στη Μύκονο».
Αλήθεια είναι ένα παρεξηγημένο νησί η Μύκονος; «Δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο. Είναι ένα “φυσιολογικό” νησί κι έχει δημιουργήσει, όμως, μεγάλη φήμη γιατί έχει 36 παραλίες με άμμο. Κι αυτό την έχει κάνει διάσημη».
Ο Αλέκος Φασιανός πρωτογνώρισε τη Μύκονο τη δεκαετία του 1960. « Ηταν όλο πέτρα κι οι άνθρωποι φτωχοί», θυμάται. «Στη συνέχεια, όμως, αποδείχτηκαν διορατικοί κι ανεκτικοί. Προείδαν τις εξελίξεις και αποδεχόντουσαν πράγματα που τα άλλα νησιά δεν δέχονταν. Γιατί δηλαδή να μην παραχωρούν τις παραλίες τους για γάμους αν οι πελάτες δεν λερώσουν και τα μαζέψουν όλα; Ενώ άλλα νησιά δεν το δέχονταν, οι Μυκονιάτες απάντησαν θετικά. Είναι μοντέρνοι και σκέφτονται μπροστά. Βεβαίως τους έχει πιάσει κι ο επεκτατισμός αλλά δεν είναι σοβαροφανείς».
Ο Αλέκος Φασιανός αναγνωρίζει την Μύκονο του ’60 παρά την οικιστική ανάπτυξη διότι τα …βουνά είναι ίδια. «Δεν έχει δέντρα πολλά, είναι έρημος ο τόπος, καλλιεργούν λίγες γαίες αλλά το νησί αυτό είναι γνωστό στα πέρατα του κόσμου. Επιπλέον, είναι φιλόξενοι οι Μυκονιάτες. Και δεν είναι ένα νησί που έχει χάσει τίποτα. Μακάρι κι άλλα νησιά να ήταν έτσι… Τα κρουαζιερόπλοια που μεταφέρουν χιλιάδες ανθρώπους δεν έρχονται εδώ τυχαία…».
Για τον Αλέκο Φασιανό ο τουρισμός – όχι μόνο δεν χάλασε, αλλά – “έφτιαξε” τη Μύκονο. «Γιατί να έχουμε δαιμονοποιήσει το ότι έρχονται οι τουρίστες; Εμείς είμαστε ένα πτωχευμένο κράτος. Δεν θα τους εμποδίσουμε να έρθουν και βεβαίως δεν θα καταστρέψουμε την πατρίδα μας. Όλα πρέπει να γίνονται με σωστή ανάπτυξη και με μέτρο. Μπορούμε να κάνουμε πολύ ωραία αρχιτεκτονήματα με σεβασμό στην παράδοση».
Κι ο ίδιος συνεχίζει: «Λένε ότι η Μύκονος έχει χαλάσει κι έχει χτιστεί πάρα πολύ. Κι η ΄Ιμπιζα, όμως, κι η Κορσική και το Μόντε Κάρλο έχουν κτισθεί πολύ χωρίς να χάσουν τη φυσιογνωμία τους. Μπορώ να φτιάξω όμορφα αρχιτεκτονήματα χωρίς να χαλάω τις κορυφογραμμές; Εκεί παίζει ρόλο ο αρχιτέκτονας και πως θα κάνει το σχέδιο. Δεν με ενοχλεί, λοιπόν, η ανάπτυξη και τα πολλά ξενοδοχεία, αλλά το πώς θα κάνει κανείς τα ξενοδοχεία αυτά. Μόνο τα γαϊδουράκια σήμερα δεν φτάνουν για να μείνουν χρήματα στη χώρα».
Ποιες αλήθεια είναι οι ταβέρνες που θα ήθελε να μας προτείνει στο νησί; «΄Η Μύκονος έχει ένα σωρό υπέροχα ταβερνάκια. Αν πας να φας στο Νικόλα στην Αγία ΄Αννα, στο Πέραν στον Αγιο Στέφανο ή στο Φωκό, δεν το ξεχνάς ποτέ – με 39 ευρώ δυο άτομα…».
΄Αραγε, η Μύκονος προσφέρεται για περίπατο; «Βέβαια. Ένα από καλά της που αναπτύχθηκε είναι ότι έγιναν δρόμοι που προσφέρουν πρόσβαση στις παραλίες. Εκτός από τη Χώρα που είναι τεράστια και μπορείς να περπατήσεις απ’ άκρη σ’ άκρη ατελείωτες ώρες – αν πας στον Πάνορμο, ή στον ΄Αγιο Σώστη στην ταβέρνα που δεν έχει ρεύμα αλλά πετρέλαιο, θα απολαύσεις ένα μαγευτικό περίπατο. Η Μύκονος έχει επίσης Αρχαιολογικό Μουσείο κι ας μη μιλήσουμε για τη Δήλο και το Αρχαιολογικό της Μουσείο που δεν πρέπει να το χάσει κανείς – και φθάνει από τη Μύκονο σε είκοσι λεπτά με το καραβάκι. Επίσης καλό είναι να επισκεφθεί κανείς το Λαογραφικό Μουσείο Μυκόνου, το Ναυτικό Μουσείο Μυκόνου κ.α. Υπάρχει κι ένας πολύ δραστήριος Πολιτιστικός σύλλογος. Προχθές είχε συναυλία του Μητσιά στο θεατράκι της Μυκόνου κι ήταν πολύ όμορφη βραδιά… Στην Ανω Μερά το τι πανηγύρια κάνουν! Αυτή είναι μια κοινωνία μέσα στην κοινωνία».
Και στο τέλος το πιο δύσκολο: «Πώς να διαλέξεις παραλία; Θα τις αδικήσεις. Ακόμα και στο Super Paradise θα βρεις το απόλυτο γαλάζιο. Τι να πρωτοπώ; Ο Φωκός, η Αγία ΄Αννα ακόμα κι ο Πλατύς Γιαλός που είναι γεμάτη ξενοδοχεία…»
