Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος.
Και ήταν αυτή η κακιά η ώρα που φέτος τύλιξε στις φλόγες τη χώρα μας και κατέκαψε την ψυχή μας.
Όμως η κακιά στιγμή έβαλε και το νησί μας στο στόχαστρο και δυστυχώς κάποιοι συνάνθρωποι μας και καλοί μας φίλοι είδαν τους κόπους τους να τυλίγονται στις φλόγες εδώ στη Μύκονο.
Μεγάλος ο καημός σαν μια απώλεια που σε συγκλονίζει. Ένας καημός που σιγοκαίει μέσα σου και κατατρώει τα σώθηκα σου.
Πρώτα μετράει η ανθρώπινη ζωή και αφού δόξα το Θεό όλοι είναι καλά, σφίγγουν τη γροθιά στο χέρι και ξεκινάνε πάλι από την αρχή.
Σας σκέφτομαι πολύ έντονα και μαζί με εμένα όλη η Μύκονος και ευχόμαστε ολόψυχα όλα να γίνουν γρήγορα όπως ήταν πριν.
Παράλληλα όμως είναι αναγκαίο να μην ξεχνάμε τους ήρωες της καθημερινότητας και τους οφείλουμε ένα μπράβο που πολλές φορές υπερβάλουν εαυτό ξεπερνώντας όσα επιβάλει το καθήκον.
Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου, εκφράζοντας τη σκέψη όλων των κατοίκων της Μυκόνου, τους πυροσβέστες, τους αστυνομικούς,
τα δικά μας παλικάρια με τα βυτία νερού, τους εργαζόμενους στο Δήμο Μυκόνου και όλους τους εθελοντές συμπολίτες μας που σε αυτές τις δύσκολες στιγμές δίνουν μάχη με τις φλόγες βοηθώντας με κάθε τρόπο για τον περιορισμό του κινδύνου και της ζημιάς που αφήνει στο πέρασμα της η φωτιά.
Αυτό σημαίνει κοινωνική αλληλεγγύη και ανθρωπιά.
Μιλτιάδης Ατζαμόγλου
