ΤΟΠΙΚΑ

Ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία στον ιερό τόπο της Δήλου

Ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία στον ιερό τόπο της Δήλου

ΕΞΑΓΩΓΗ – ΕΞΟΔΟΣ, ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία», ονομάζεται η παράσταση που θα παρουσιάσει ο σκηνοθέτης Νίκος Διαμαντής στον ιερό τόπο της Δήλου στις 10 και 11 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του ΥΠΠΟΑ, με τη σύμπραξη του Θεάτρου Σημείο.

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο θεατρικό εγχείρημα αφιερωμένο στην έξοδο του ανθρώπου προς το φως, την πάλη με τις δυσκολίες του βίου, την ομορφιά και την αγάπη, σαν μία μουσική ανθρώπινου βηματισμού, στον άδειο χώρο της Δήλου. Σαν ένας παράδοξος επαναεποικισμός.

Η Δήλος, η πανίερη νήσος, χώρος φωτεινός και ιερός, ένας τόπος εκκρεμής, υποδέχεται όπως αιώνες πριν, την συνομιλία πολιτισμών, ελληνικού, ιουδαϊκού, χριστιανικού και πολλών άλλων, σε μια πρωτότυπη σύμπραξη και συνομιλία, μουσικής και κειμένων.

«ΕΞΑΓΩΓΗ - ΕΞΟΔΟΣ, ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία»

Η Δήλος είναι μία ουτοπία που όμως υπήρξε, ένα ιερό νησί των αρχαίων, ακατοίκητο σήμερα και μαγικό, μία ουτοπία πλέον σήμερα σε ένα ανθρώπινο μουσείο .

Μέσα στα σπίτια ιστορίας της Δήλου, όπου ο κόσμος πέτρωσε, μέσα στις ρωγμές- ουλές της ιστορίας, 7 καθημερινοί, απλοί, διπλανοί μας άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του βίου. Έρχονται σαν διαψάλματα και επανέρχονται και μας διηγούνται ιστορίες προσωπικής απώλειας και θάρρους. Η πορεία τους προς το φως της Εξόδου με κυριολεκτικό και άλλοτε συμβολικό τρόπο, σημαίνει την πάλη και την καρτερία του βίου. Απέναντι στη σκληρότητα των ημερών, της πανδημίας, μέσα στην σιωπή της απώλειας ανθρώπινων ζωών σε απόλυτη μοναξιά, προτείνεται η ελπίδα και η καρτερία, η ανοχή και η αντοχή. Διαχρονικότητα και διάχυση.

«ΕΞΑΓΩΓΗ - ΕΞΟΔΟΣ, ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία»

Στην Έξοδο, η ύπαρξη αυτή καθαυτή, ο πλουραλισμός και η αέναη συνέχειά του, μεταφράζονται ως απειλή και αυτό είναι η αφορμή και η εκκίνηση για τα δεινά και την Εξορία που τους προσφέρεται. Ο δρόμος προς την ελευθερία περνά μέσα από μια σειρά δοκιμασιών και καταστροφής. Οι 7 πληγές, τα 7 διαψάλματα, δεν είναι άλλο από αυτή την ενδιάμεση γέφυρα σωτηρίας. Μέσα σε αυτή τη διαδρομή τα πλήθη των ανθρώπων πάντα θα παλεύουν, θα υπομένουν, θα πολεμούν, και θα ελπίζουν διατηρώντας μέσα τους πάντα το στοιχείο μιας αβεβαιότητας για την εγκυρότητα της μελλοντικής, της επόμενης, κάθε φορά, ελευθερίας [τους]. Με καρτερία.

Η παράσταση στηρίζεται στα εκτενέστερα σωζόμενα σπαράγματα αρχαίας τραγωδίας, από την τραγωδία με τίτλο «ΕΞΑΓΩΓΗ – ΕΞΟΔΟΣ» γραμμένη από τον Εζεκιήλ, και την συνομιλία τους με την σύγχρονη έξοδο από την πανδημία του κορονοϊού. Η τραγωδία παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Η εποχή που γράφτηκε, η μορφή θεάτρου που επιλέγει ο συγγραφέας, το θέμα της Εξόδου του ανθρώπου προς τη λύτρωση, μας δίνει την δυνατότητα να παρουσιάσουμε μια πρωτότυπη συνεργασία θρησκειών και πολιτισμών, λογοτεχνίας, θεάτρου, ποίησης, μουσικής και εικαστικών, μια παραδειγματική γεωλογία της διαρκούς πορείας του ανθρώπου προς το φως.

Η «Εξαγωγή» του Εζεκιήλ και η Βιβλική «Έξοδος» ερμηνεύουν τον σύγχρονο κόσμο μας -ακόμα και την τρέχουσα συγκυρία της πανδημίας- εκφράζοντας το πανανθρώπινο, διαχρονικό αίτημα για λύτρωση, για απελευθέρωση, για φώτιση. Η πορεία του ανθρώπου -ως έκφραση της επίμονης πορείας του διαμέσου του βίου- και οι «πληγές του» -ως αλληγορίες για τη βάσανο της ψυχής- στοιχίζονται με τη σημερινή φωνή της ανθρωπότητας μπροστά στον τρόμο του αφανισμού και του θανάτου.

Τα σπαράγματα της αρχαίας τραγωδίας του Εζεκιήλ και τα αποσπάσματα από το Βιβλικό κείμενο της Εξόδου, συνδυάζονται με ένα πολυφωνικό χορικό προσωπικών φωνών, γραμμένο από τον συγγραφέα Χρήστο Χρυσόπουλο. Επτά φωνές, επτά ψαλμοί, διαψάλματα ανθρώπων που αγωνίζονται να διαβούν « ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου» και να εξέλθουν νικητές στο φως της ζωής. Η κειμενική αυτή «συνήχηση» αποτελεί ένα συμβολικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία.

Συμπράττει επί σκηνής ο Δημήτρης Καταλειφός.

«ΕΞΑΓΩΓΗ - ΕΞΟΔΟΣ, ένα θεατρικό ορατόριο για την ελπίδα και την καρτερία»

Εζεκιήλ, Ἐξαγωγή – Η έξοδος

Οι 269 στίχοι της Ἐξαγωγῆς του ελληνίζοντος Ιουδαίου Εζεκιήλ, που έχει επηρεαστεί έντονα από τον Ευριπίδη, είναι το εκτενέστερο σωζόμενο απόσπασμα τραγωδίας μετά τον 5ο αι. π.Χ. Η Ἐξαγωγή, που γράφτηκε ανάμεσα στο 240 και το 100 π.Χ., ίσως στην Αλεξάνδρεια, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, επειδή αντλεί το θέμα της από την Παλαιά Διαθήκη, συγκεκριμένα από την Έξοδο (1-15). (Οι τίτλοι Ἐξαγωγή και Ἔξοδος είναι ταυτόσημοι, απλώς ο πρώτος υπογραμμίζει σαφέστερα τη συμβολή του Μωυσή, ο οποίος ἐξήγαγεν τους Εβραίους από την Αίγυπτο). Από τους σωζόμενους στίχους δεν προκύπτει με βεβαιότητα αν το έργο προοριζόταν για τη σκηνή (πιθανότερο) ή απλώς για ανάγνωση ούτε αν είχε χορό – πιθανότερο φαίνεται να είχε και να χωριζόταν σε πέντε «πράξεις».

Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν τηρείται η ενότητα του τόπου και του χρόνου, γεγονός που ενδεχομένως οφείλεται στη στενή εξάρτηση του Εζεκιήλ από την Έξοδο της Παλαιάς Διαθήκης και τον Ιεζεκιήλ. Στο πρώτο απόσπασμα ο Μωυσής διηγείται το όνειρό του, που δεν απαντά στην Έξοδο αλλά εισάγεται από τον Εζεκιήλ, και στο δεύτερο ο Αιγύπτιος άγγελος περιγράφει τη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης.

Τα σπαράγματα της τραγωδίας παρουσιάζονται σε μετάφραση του καθηγητή και μεταφραστή Θεόδωρου Στεφανόπουλου.

Το σύνολο του παραστασιακού κειμένου απαρτίζεται:

  • Από τα σπαράγματα της αρχαίας τραγωδίας «ΕΞΑΓΩΓΗ – ΕΞΟΔΟΣ» του Εζεκιήλ, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά ,σε μετάφραση Θεόδωρου Στεφανόπουλου.
  • Από τμήματα της Παλαιάς Διαθήκης και την Έξοδο με βασική κατεύθυνση τις πληγές του Φαραώ σε επιλογή του Σταύρου Ζουμπουλάκη.
  • Από φράσεις του βιβλίου της Κατερίνας Μάτσα με τίτλο Νιόβη – Το αδύνατο πένθος στον καιρό της πανδημίας με κεντρική κατεύθυνση το πένθος και την αδυναμία επεξεργασίας ως ψυχική αναδιοργάνωση.
  • Από σύγχρονα κείμενα του συγγραφέα Χρήστου Χρυσόπουλου, γραμμένα αποκλειστικά για την παράσταση, με θέμα την πανδημία , την απώλεια, και την σημερινή Έξοδο από τον κορονοϊό.
  • Συντελεστές

    Σκηνοθεσία- Δραματουργία: Νίκος Διαμαντής
    Μετάφραση: Θεόδωρος Στεφανόπουλος
    Πρωτότυπα κείμενα: Χρήστος Χρυσόπουλος
    Σκηνικά – κοστούμια: Άση Δημητρουλοπούλου
    Μουσική: Νίκος Βασιλείου
    Κίνηση: Κωνσταντίνος Μίχος
    Φωτογραφίες και βίντεο: Σταύρος Χαμπάκης
    Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης
    Πρόγραμμα – αφίσα: Βάσω Αβραμοπούλου
    Εικαστικοί: Θανάσης Μακρής, Κώστας Ζαφειρόπουλος
    Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Παπουτσή

    ΗΘΟΠΟΙΟΙ (Αλφαβητικά): Δημήτρης Καταλειφός, Ανδρέας Κολίσογλου, Ιωάννα Μακρή, Λητώ Μεσσήνη, Δανάη Μπερή, Δανάη Παπουτσή, Όμηρος Πουλάκης, Κωνσταντίνος Μίχος, Βαγγέλης Ρόκκος, Τζένη Σκαρλάτου

 

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ
1
Εγκαίνια της έκθεσης -εικαστικό αφιέρωμα 2018: " Η Μύκονος μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών. Από το μεσοπόλεμο έως το 1960."
2
O δήμαρχος Κωνσταντίνος Κουκάς, για το 1ο Mykonos Art Festival που εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατο.
3
Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Μιλτιάδης Ατζαμόγλου φωτογραφήθηκε μπροστά από το όνειρο της νεολαίας της Μυκόνου
4
Πρώτο στην κατάταξη στον παγκόσμιο αλλά και στον ελληνικό χάρτη το MykonosVoice με 18 χιλιάδες μ.ο μοναδικούς επισκέπτες κάθε μέρα
5
Εικαστικό αφιέρωμα στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου «Μαρία Ιγγλέση»
6
Συνεχίζοντας σε αυτό τον ιστότοπο αποδέχεστε την χρήση των cookies στη συσκευή σας όπως περιγράφεται στην πολιτική cookies.